กวิน สุวรรณตระกูล

"มึง... กูมีเรื่องรบกวนหน่อย" "มึง... กูมีเรื่องปรึกษาหน่อย" "มึง... กูไม่รู้จะทำไงเลยต้องมาคุยกับมึง" ประโยคเหล่านี้คิดว่าทุกคนคงจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เวลาที่เพื่อนมาทักทาง Message หรือ โทรศัพท์ ซึ่งหลายๆครั้งก็จะเป็นเรื่องเดิมๆก็คือ "การขอยืมเงิน" บางทีก็แอบงงนะ เขามาปรึกษาเราแต่เราต้องเสียตังซะงั้น ฮ่าๆ และแน่นอนว่าหลายๆคนก็ไม่ได้อยากให้เพื่อนยืมเงินหรอก แต่ทำไงได้ นิสัยของคนไทย เวลาที่ใครมีปัญหา เดือดร้อน เราก็อยากจะช่วย แต่พอช่วยแล้วไม่ได้เงินคืนหลายๆครั้งก็ต้องรู้จักปฏิเสธ ผมจะแชร์วิธีการปฏิเสธให้อ่านนะครับ   1. บอกไปตรงๆเลยว่า "ให้ยืมไม่ได้" ถ้าเราไม่พร้อมให้ยืมก็ตอบไปเลยว่าให้ยืมไม่ได้ จะมีการให้เหตุผลเพื่ออธิบายเพิ่มในการปฏิเสธหรือไม่ก็แล้วแต่ บางคนไม่กล้าปฏิเสธ...

อาจจะเคยมีคนสงสัยในประเด็นเดียวกับผมนะครับว่า ทำไมเราถึงเชื่อว่าบริษัทฝรั่งจ่ายเงินดีกว่าบริษัทไทย อารมณ์แบบว่าเรียนจบมาใหม่เขาถามว่าสมัครงานที่ไหนดี เราจะมีมุมมองในเรื่องเงินเดือนว่า ถ้าทำงานราชการเงินเดือนจะน้อย ทำงานเอกชนเงินเดือนจะเยอะกว่า และถ้าเป็นเอกชนของฝรั่งจะเยอะกว่าบริษัทไทย ซึ่งเดี๋ยวผมจะลองไล่เรียงอธิบายดูว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นนะครับ (ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ได้นะครับ แค่นำเสนอมุมมองเฉยๆ) ถ้าเรามองภาพในอดีตย้อนกลับไปในยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมจนมาถึงปัจจุบันเราจะเห็นได้ว่าสิ่งที่ฝรั่งมีเหนือกว่าเรานั้นคือเรื่องของ ความเชียวชาญ เทคโนโลยี การเก็บข้อมูล การบริหารจัดการ ซึ่งในช่วงที่ฝรั่งเขาเริ่มพัฒนาเทคโนโลยี สังคมไทยยังเป็นรูปแบบศักดินาอยู่ ไพร่ทำหน้าที่หลากหลาย ไม่ได้มีความเชียวชาญเฉพาะทาง คนที่มีความเชี่ยวชาญจะอยู่ในหมู่คนทำงานศิลปกรรมซึ่งอุปถัมป์โดยชนชั้นปกครอง สังคมยังทำเกษตรอยู่และมีการทำค้าขาย ซึ่งเราก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 เป็นต้นมา ผมว่าสิ่งที่ผมพอจะตอบได้คือ Key...

วันนี้จะเล่าเรื่องคำถามที่มือใหม่เข้าใจผิดในการลงทุน LTF ให้ฟังนะครับ สำหรับใครที่มีประสบการณ์ในการลงทุนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องขำๆนะครับ แต่คนที่ไม่รู้จริงๆก็มีอยู่เยอะ ทุกคำถามได้ขออนุญาตเจ้าของคำถามมาเล่าให้ฟังแล้ว (ไม่ต้องกลัวดราม่านะครับ ทุกคนพอเข้าใจแล้วก็มองเป็นเรื่องตลกเช่นกัน) มาดูทีละคำถามกัน 1. LMF คืออะไรคะพี่? คือมีคนมาถามหลังไมค์แบบนี้หลายคนอยู่เหมือนกัน ตอนแรกพี่ก็ งงๆ นะครับเลยถามไปว่า กองทุนการเงินระหว่างประเทศหรือเปล่า? (โอ้ย นั่นมัน IMF) ทีนี้งงกันเข้าไปใหญ่เลย ฮาๆ อันนี้น่าจะเป็นการผสมระหว่าง LTF กับ RMF นะครับ...

ในบทความนี้ผมเขียนจากข้อสังเกตของผมเองนะครับ ก็มาจากการนั่งดูเรื่องราวของหลายๆคนใน Facebook IG และมองดูว่าเทรนของคนรุ่นใหม่นั้นอยากมีชีวิตเป็นยังไงและเราจะสามารถสร้าง Lifestyle แบบนั้นยังไงได้บ้าง ผมดูแล้วส่วนใหญ่อยากมีชีวิตแบบนี้นะครับ รายได้เยอะๆ อิสระไม่ต้องเข้างานแบบทำงานประจำ เดินทางท่องเที่ยวได้ตลอดเวลา อยากกินอะไรที่อยากกิน ใช้ชีวิตตาม Lifestyle ของเรา พอนั่ง List สิ่งที่อยากเป็นก็ต้องมานั่งดูนะครับว่า งานอะไรและเงื่อนไขอะไรที่จะทำให้เรามีชีวิตแบบนี้ได้บ้าง ผมคิดว่าต้องเป็นดังนี้นะครับ   1. งานที่ทำให้เรามี "เวลา" โดยส่วนตัวคิดว่าในยุคต่อๆไปถ้าคนเราอยากจะมีอิสระในเรื่องเวลามากขึ้นมันก็ต้องทำงานด้วยระบบ Online หรือต้องมีการจัดการ Process ต่างๆด้วยระบบอัตโนมัติได้...

จริงๆแล้วในสังคมไทยจะให้ความสำคัญกับเรื่องการดูแลพ่อแม่ในวัยชราซึ่งผมก็เห็นด้วยนะครับ แต่อีกทางที่เราจะต้องเตรียมตัวนั่นก็คือการวางแผนการเงินในยามเกษียณเอาไว้ด้วยตัวเองอีกทาง ในบทความนี้เราจะคุยกันเรื่องของแนวคิดเรื่องการเงินและความสัมพันธ์ในครอบครัวในแบบดั่งเดิมและแบบสมัยใหม่กันนะครับ   แนวคิดแบบดั่งเดิม ในสมัยก่อนนั้นเราอยู่ในสังคมเกษตรกรรม เน้นการทำไร่ทำนา มีการค้าขายกันเล็กๆน้อยๆบ้าง ซึ่งคนรุ่นก่อนหน้าเรานั้นจะนิยมมีลูกกันเยอะๆ เพราะเราไม่ได้มีเทคโนโลยีที่ทันสมัยมากแต่ใช้แรงงานในการขับเคลื่อนกัน มีลูกเยอะๆก็จะมีคนมาช่วยทำมาหากิน ได้ผลผลิต และพ่อแม่ก็อยู่กับลูกหลานบนเรือนเดียวกันนั่นล่ะครับ ดูแลชีวิตกันไปเรื่อยๆจากรุ่นสู่รุ่น ก็เลยเกิดเป็นความเชื่อ ค่านิยมต่างๆในแบบฉบับคนสมัยนั้น เช่น ลูกผู้ชายต้องแต่งงานมีลูกมีหลานสืบสกุล ลูกผู้ชายจะต้องรักษาบ้านไม่ให้ใครมายึดครอง เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่าเราต้องดูแล ตลาดจนความเชื่อพื้นบ้านแบบพี่บ้านพี่เรือน วิญญาณบรรพบุรุษที่จะคอยดูแล เรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่เราเชื่อสืบต่อกันมานะครับ แน่นอนว่าสังคมจะไม่ยอมรับแน่ๆถ้าเราทิ้งพ่อแม่ ไม่เหลียวแล อย่างที่เป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ สังคมในรูปแบบเก่าจะเป็นสังคมที่ช่วยเหลือกัน ชีวิตเราต้องรับผิดชอบทุกอย่าง ทำทุกหน้าที่ตั้งแต่ช่วยกันสร้างบ้าน...

พรี่ได้ลองไปเซอร์เวย์เที่ยวเมียวดี ประเทศพม่ามาแล้ว ข้อมูลใน Internet มีให้อ่าน How to เที่ยวเมียวดี ไม่เยอะมาก พรี่เลยมาเขียนเผื่อจะมีใครสนใจอยากไปบ้าง จะได้รู้ขั้นตอนว่าต้องมายังไง ติดต่อใคร วิธีการไปเมียวดีมีหลายทางแต่พี่เลือกบิน กรุงเทพ-แม่สอด ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงนิดๆก็จะถึงแม่สอดจ้า สิ่งแรกที่จะต้องทำคือ ไปที่ สำนักงานออกหนังสือผ่านแดนชั่วคราว เห็นในแผนที่ดูไม่ไกลแต่เธอเดินไปไม่ได้นะ ที่สนามบินจะมีแท็คซี่มิตเตอร์แต่ไม่เปิดมิตเตอร์ ใช้ราคาเหมา 100-150 บาท ขึ้นอยู่ว่าใกล้หรือไกลแค่ไหน ที่สำนักงานหนังสือผ่านแดนเราเดินเข้าไปแล้วเอาบัตรประชาชนให้เขา จ่ายค่าธรรมเนียม...

เวลาที่เราพูดถึงการวางแผนการเงินเพื่ออนาคตเพื่อคนข้างหลัง เรามักจะนึกถึงการวางแผนบุตรเป็นหลักในกรณีที่เราแต่งงานมีครอบครัว และอาจจะนึกถึงการวางแผนเพื่ออยู่คนเดียวหากเราเป็นคนโสด แต่อย่าพึ่งลืมว่าสังคมไทยเรายังมีเรื่องการดูแลพ่อแม่อยู่ด้วย อย่าลืมว่าความเสี่ยงอีกเรื่องที่สำคัญคือ หากเราตายก่อนพ่อแม่ที่แก่มากแล้ว เขาจะอยู่กันยังไงเมื่อไม่มีเรา? เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าคิดมาก หลังจากที่ผมได้ไปงานศพของเพื่อนรุ่นพี่คนนึง ซึ่งเป็นลูกคนเดียวของบ้านและพบว่าปัจจุบันพ่อแม่ของเขาอายุกว่า 70 ปีแล้ว ซึ่งเป็นวัยที่เกษียณมาแล้วถึง 10 ปี ปัจจุบันอยู่บ้านตามภาษาคนแก่ทั่วไป แต่ยังไงก็ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในบั้นปลาย สิ่งที่ผมมานั่งคิดต่อก็คือ ในปัจจุบันนี้ครอบครัวมีขนาดเล็กลง เช่น ลูก 1 คนอาจจะต้องดูแลพ่อแม่ในวัยเกษียณถึง 2 คน ซึ่งรายได้ของครอบครัวก็มีโครงสร้างแตกต่างกันไป...

สิ่งที่น่ากลัวสำหรับชนชั้นกลางทุกคนรวมทั้งผมเองด้วยก็คือการตกงาน ไม่มีงานทำ ไม่ว่าเราจะเป็นมนุษย์เงินเดือนหรือฟรีแลนซ์ที่รับงานตามบริษัทก็ตามในยุคนี้ มีโอกาสตกงานได้ทั้งนั้น วันนี้เลยจะมาตั้งข้อสังเกตดูว่าปัจจัยใดที่เป็นความเสี่ยงที่จะทำให้บริษัทมีโอกาสเจ๊งหรือเติบโตช้าลง ทำให้มีผลกระทบต่อลูกจ้างอย่างเรา   บริษัทขาดทุนและมีปัญหาทางการเงิน เรื่องเงินๆทองๆเป็นปัญหาสุดคลาสสิกที่เกิดทั้งในบุคคลธรรมดาและบริษัท บางครั้งเราทำงานในบริษัทไปเรื่อยๆแต่อาจจะไม่ทราบว่าภาวะทางการเงินของบริษัทเป็นอย่างไร ขอแค่บริษัทจ่ายเงินเดือนเราครบก็โอเค เราสามารถเช็คสถานะทางการเงินของบริษัทได้บ้างจากข้อมูลของกรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์ หรือ application DBD e-service ถ้าเป็นบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์อาจจะดูข้อมูลเพิ่มได้ที่ set.or.th สิ่งที่งบการเงินจะบอกเรานั้นก็คือบริษัทมีสถานะทางการเงินยังไง ถ้าทำกิจการแล้วขาดทุนเรื่อยๆ มีหนี้สินเยอะ ไม่มีเงินก็มีโอกาสที่บริษัทจะเจ๊ง ต้องไล่คนออก ลดค่าใช้จ่าย และเราอาจจะเป็นคนตกงานได้   บริษัทสูญเสียความสามารถในการแข่งขัน การที่เราจะประเมินได้ว่าบริษัทจะอยู่รอดได้หรือไม่ เราจะต้องเข้าใจความเป็นไปของความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เช่น เศรษฐกิจ...

ในระยะหลังนี้เราจะเห็นได้ว่ามีข่าวเกี่ยวกับบริษัทขนาดใหญ่เลิกจ้างพนักงานจำนวนมากหรือไม่ก็ปิดบริษัทกันไปเลย แบบว่าไม่ทำธุรกิจกันต่อแล้วจ้า เดิมทีงานประจำที่เราคิดว่ามั่นคงและฝากความหวังในเรื่องรายได้ได้ถึงอายุ 60 ปี กลับกลายเป็นความไม่มั่นคงและไม่รู้ว่าซักวันเราจะตกงานระหว่างทางหรือเปล่า? คิดอย่างไรกับเรื่องนี้กันบ้าง?   มุมมองระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง คำพูดติดปากอันหนึ่งของคนไทยที่มีมาตั้งแต่โบราณก็คือ "10 พ่อค้าไม่เท่า 1 พระยาเลี้ยง" ก็ทำให้เรามองว่าการอยู่กับใครที่มีความมั่นคงและพึ่งพาได้ก็ย่อมทำให้เราสบาย แม้ในสมัยก่อนอาจจะโดนเขี้ยนตีแต่ยังไงก็ไม่อดตาย ในสมัยที่สังคมพัฒนาก้าวหน้าขึ้นคนไทยนิยมรับราชการ แต่พอยุคสมัยเปลี่ยนก็มาทำงานเอกชนกันเยอะขึ้น เงินเดือนได้เยอะกว่า องค์กรใหญ่ก็ดูมั่นคงดี แต่ต้องไม่ลืมว่าบริษัทเอกชนคือองค์กรแสวงหากำไร โลกของทุนนิยมนั้นบอกให้เราได้รู้ว่า กำไรเกิดจากการหารายได้หักลบด้วยต้นทุนต่างๆ และตัวเราเองนั้นก็ถือว่าเป็นต้นทุนของบริษัท ถ้าเราเป็นคนที่ถูกจ้างมาและไม่สามารถทำให้บริษัทเจริญก้าวหน้าได้ ก็ย่อมมีความเสี่ยงในการถูกเลิกจ้างได้   สิ่งที่นายจ้างต้องการจากเราคืออะไร? ถ้าเราถามตัวเองในฐานะลูกจ้างว่าอยากทำงานในบริษัทแบบไหน ต้องมีคนตอบประมาณว่า ของานสบาย...

ข้อสังเกตหนึ่งที่ผมได้บทเรียนมาจากเพื่อนที่มีปัญหาในเรื่องการเงิน นั่นก็คือบุคลิกที่มีความใจร้อนซะเป็นตัวใหญ่ ซึ่งมีผลต่อการตัดสินใจในหลายๆเรื่อง ก็เลยอยากจะแชร์ให้ฟังความว่า ใจร้อนแล้วการเงินพังอย่างไร ตัวอย่างการพังทางการเงินในรูปแบบต่างๆ และวิธีการแก้ไขปัญหาของตัวเราเอง   ความใจร้อนทำให้การเงินพังง่ายๆได้อย่างไร? คำตอบง่ายมากๆเลย เมื่อเราใจร้อนเราจะเกิดความประมาทในการตัดสินใจ อยู่ๆก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างไปเลยโดยที่ไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีซะก่อน และมันก็วนๆอยู่ในเรื่องดังนี้ครับ ไม่ได้หาข้อมูล ไม่ได้เปรียบเทียบข้อมูล ไม่ได้หาเหตุผลจากข้อมูล ไม่ได้วิเคราะห์ก่อนตัดสินใจ การตัดสินใจต่างๆทางการเงินนั้นก็เลยมีโอกาสผิดพลาดได้ หรือไม่ได้ผิดพลาดหรอก แต่การรีบๆ ไม่มีแผนอะไร ใช้เงินแก้ปัญหา อาจจะทำให้เกิดต้นทุนการตัดสินใจที่แพงกว่าปกติ หรือ พูดง่ายๆว่าซื้อของแพงกว่าชาวบ้าน   ตัวอย่างของความใจร้อนและการตัดสินใจที่พลาด เอาจริงๆนะ ความใจร้อนทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้ทุกอย่างเลย ตั้งแต่ การซื้อของ...